Նա իմաստավորում է նրբին մարդկային վիճակները, ուր իրեն հաճելի է ունկնդրել լռությունը կամ լինել բնության հետ ներդաշն հավասարակշռության մեջ: Մյուս կողմից նա ոճական և գեղագիտական կոնցեպցիաների ողջ բազմակերպությունից, որոնք նույնիսկ համաշխարհային մասշտաբով չունեն ստույգ կողմնորոշիչներ, ընտրում է շատ մարդկային, մեղմաձայն երկխոսությունը:

Ներսեսի ծառերի գույները զուսպ են: Սրանք դարչնագույնի, օքրայի ու կանաչի նրբագույն երանգներ են, որոնք ստիպում են հանդիսատեսին, որ լարի իր տեսողությունը, կենտրոնացնի իր ուշադրությունը, ինչպես մեդիտացիայի ժամանակ: Կտավները հանդիսավոր են, ու ասես կրոնական արարողություն լինեն, բայց սա դրանց բանաստեղծական էությունից է: